Kauwgom

Ik kijk nog één keer goed de klas door en tel 4 malende monden. Kauwgom. Deze pubers weten heel goed wat de schoolregels zijn en om kauwgom-puisten onder tafeltjes te voorkomen vraag ik regelmatig of ze hun mond willen legen boven de vuilnisbak. En toch sta ik nu in tweestrijd.

En dat is de schuld van Prof. Dr. Erik Scherder, die mij geleerd heeft dat kauwgom eten een heel positief effect op het brein heeft. Dat als wij kauwen, we eigenlijk in beweging zijn. Laten we het niet meteen 'sporten' noemen, maar toch, onze kaken verrichten arbeid. Door te kauwen gaat ons hart sneller kloppen. Door te kauwen krijgt één van de halsslagaders een geweldig verbeterde doorbloeding. En laat nu die slagader de boosdoener te zijn in 80% van de herseninfarct gevallen.

Maar kauwen veroorzaakt nog meer goeds. Er lijkt een connectie te zijn met het werkgeheugen en alertheid en aandacht. Tijdens het kauwen zou juist de prefrontale cortex beter doorbloed zijn en meer zuurstof en suikers aangevoerd krijgen. Ook zouden we door het kauwen meer geprikkeld zijn, waardoor onze aandacht verscherpt. Boeiend is een onderzoek waar de resultaten van een psychologische test vergeleken werden tussen 2 groepen, als de ene groep de kauwgom uitspuugde na 5 minuten en de andere groep doorkauwde. Kauwgom kauwen voordat je aan een taak begint blijkt veel meer positieve effecten op het werkgeheugen en aandacht te hebben.

Dus... tja, wat zal ik nu eens doen met die kauwende leerlingen?

Het is aan te raden om eens het filmpje van dr Erik Scherder te bekijken, getiteld: "Waarom vanillevla onze hersenen vernield". Niet alleen leerzaam, maar ook geestig.